مقدمه: ظهور سیستم های نمره دهی آی سی یو در راستای بهبود نتایج بخش های مراقبت ویژه از طریق پیش بینی نتایج، گام موثری در جهت جداسازی سریع و به موقع بیماران از ونتیلاتور بوده است. در این مطالعه ارتباط بین نمره آپاچی- دو و سرانجام بیماران (نجات یافته، فوت شده) بستری مورد بررسی قرار گرفته است.مواد و روش ها: در این مطالعه 300 بیمار بستری در آی سی یو جنرال (بیمارستان امام علی (ع) بجنورد) و آی سی یو جراحی (بیمارستان فارابی مشهد) و در یک دوره 6 ماهه مورد بررسی قرار گرفتند. جمع آوری داده های مربوط به انتخاب نمونه و مشخصات فردی با استفاده از پرسش نامه و داده های مربوط به فرم آپاچی- دو به روش ثبت از پرونده صورت گرفت. داده های مربوط به فرم آپاچی- دو ناوس (1985) که شامل سه قسمت: نمره فیزیولوژیک حاد، نمره تطبیق بیماری های مزمن زمینه ای و نمره تطبیق سن می باشد در 24 ساعت اول پذیرش با رعایت معیار حذف و شمول انجام شد.نتایج: بین میانگین نمره آپاچی= دو 24 ساعت اول پذیرش برحسب سرانجام بیماری دو بیمارستان تحت مطالعه تفاوت معناداری مشاهده شد. همچنین بین سطوح کراتینین سرم و دو گروه نجات یافته و فوت شده اختلاف آماری معناداری مشاهده شد (P=0.003). افزایش نمره آپاچی- دو 24 ساعت اول پذیرش در هر دو بیمارستان با افزایش مرگ و میر بیماران ارتباط آماری معناداری نشان داد. تمام بیماران با نمره آپاچی- دو بالاتر از 24 فوت نمودند و تمامی بیماران با نمره آپاچی- دو کمتر از 10 زنده ماندند. میزان مرگ و میر بیماران تحت مطالعه 23% بود.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که بین نمره آپاچی- دو 24 ساعت اول پذیرش با سرانجام بیماران (فوت شده و نجات یافته) رابطه معناداری وجود دارد به صورتی که افراد با نمره آپاچی بالاتر، میزان مرگ و میر بیشتری نسبت به افراد با نمره آپاچی کمتر داشتند.

مقدمه: عوارض نامطلوب متعددی که تهویه مکانیکی می تواند به همراه داشته باشد، پژوهش گران را بر آن داشته است تا در جهت جداسازی به موقع و سریع بیماران از دستگاه تهویه مکانیکی و پیش بینی نتایج، سیستم های نمره دهی ICU را ارایه نمایند. در این میان سیستم نمره دهی آپاچی-دو با استقبال عمومی بیش تری همراه بوده است. در این پژوهش نقش سیستم نمره دهی آپاچی-دو در پیش بینی نتایج جداسازی از دستگاه تهویه مکانیکی در بیماران بستری ICU بیمارستان های امام رضا (ع)، قائم (عج) و شهید کامیاب مشهد مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی-مقطعی بر روی 300 بیمار بستری در ICU داخلی-جراحی و تروما به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف و در یک دوره 6 ماهه صورت گرفت. جمع آوری اطلاعات مربوط به انتخاب نمونه و مشخصات فردی با استفاده از پرسش نامه و به روش ثبت از پرونده انجام شد. داده های مربوط به فرم آپاچی- دو ناوس (1985) که شامل سه قسمت: نمره فیزیولوژیک حاد، تطبیق سن و تطبیق بیماری های مزمن زمینه ای می باشد در دو نوبت: 24 ساعت اول پذیرش و زمان جداسازی کامل جمع آوری گردید.نتایج: ارتباط معنی دار آماری بین نمره آپاچی-دو در 24 ساعت اول پذیرش و زمان جداسازی کامل مشاهده گردید (به-ترتیب 005/0=P و 0001/0>P). هم چنین برای سیستم نمره دهی آپاچی-دو، حساسیت 81%، ویژگی 80%، ارزش اخباری مثبت 79% و ارزش اخباری منفی 82% به دست آمد.نتیجه گیری: این مطالعه کارآیی مناسب سیستم نمره دهی آپاچی-دو را در پیش بینی نتایج جداسازی (نجات یافته، فوت شده) نشان می دهد. امید است نتایج این پژوهش توجه مسوولین آموزشی، پژوهشی و مدیران را به امر جداسازی به موقع و سریع تر بیماران از دستگاه تهویه مکانیکی بر اساس سیستم نمره دهی مناسب تر جلب نموده و در نتیجه شاهد ترخیص سریع و کم عارضه تر و کاهش مرگ و میر بیماران در ICU باشیم.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

اهداف: تشخیص اولویت ها در بخش مراقبت ویژه، مساله ای بغرنج است. چون بیماران بستری در این بخش ها دچار اختلال در ارگان های حیاتی نظیر گردش خون، تنفس و کلیوی هستند و اغلب دچار تغییرات سریع در این ارگان ها می شوند. پرستاران باید توانایی تصمیم گیری با رعایت اولویت ها را در بر طرف کردن این اختلالات داشته باشند. تحقیق حاضر، با هدف بررسی کارایی ابزار آپاچی دو انجام شد.روش ها: در این مطالعه، هفتاد بیمار مبتلا به نارسایی احتقانی قلبی و انسداد مزمن ریوی در سال 1389 در بخش های مراقبت ویژه مورد بررسی قرار گرفتند و نمره بندی آپاچی دو محاسبه شد. مطالعه به صورت مقطعی انجام گرفت. زنده ماندن یا فوت شدن بیماران ثبت می شد. از نرم افزار SPSS 15 برای انجام مطالعات آماری استفاده شد. پارامترهای بالینی با انجام آزمون های آمار توصیفی تحلیلی محاسبه شدند.یافته ها: در گروه زنده مانده، متوسط نمره بندی آپاچی دو 13.16 (3.5) و در گروه فوت کرده 17.15 (2.5) بوده است که این اختلاف از لحاظ آماری معنادار بود. مرگ و میر در بیماران با نمره زیر پانزده در این مطالعه پانزده درصد محاسبه شد. مرگ و میر در بیماران با نمره بین شانزده الی نوزده در مطالعه ما، 36 درصد محاسبه شد و در بیماران با نمره بین بیست الی سی، معادل صد درصد محاسبه شد.نتیجه گیری: سیستم نمره بندی آپاچی دو، در پیش بینی میزان مرگ و میر در بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه مورد نظر موفق بوده است و در همه بیماران بیشتر از مقادیر استاندارد بوده است.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

سابقه و هدف: با توجه به عوارض شدید قلبی عروقی، میزان بالای مرگ و میر و تغییر وضعیت سریع بیماران به دنبال مسمومیت با داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای پیشگویی شدت مسمومیت از اهمیت زیادی برخوردار است. بنابراین مطالعه ای برای بررسی ارتباط نمره آپاچی دو در مسمومان با داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای با توجه به تغییرات الکترو کاردیوگرام و پیش آگهی صورت گرفت.مواد و روش ها: مطالعه به صورت آینده نگر توصیفی تحلیلی بر روی 84 مسموم با داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای بستری در بخش مسمومان بیمارستان نور انجام شد. از بیماران الکترو کاردیوگرافی و آزمایش های لازم به عمل آمد. نمره آپاچی دو بر اساس فرم برای هر بیمار تعیین گردید. سپس نمره آپاچی و ارتباط آن با تغییرات الکتروکاردیوگرام و پیش آگهی بررسی شد. از تست های تی- استودنت و کای اسکوار برای تحلیل داده ها استفاده گردید.یافته ها: میانگین نمره آپاچی در بیماران با الکتروکاردیوگرافی مختل و نرمال به ترتیب 5.93±3.15 و 1.76±1.48 است که این اختلاف معنی دار بود. همچنین اختلاف معنی داری بین میانگین نمره آپاچی در بیماران با پیش آگهی خوب و پیش آگهی بد وجود داشت.نتیجه گیری: سیستم نمره گذاری آپاچی دو می تواند در پیشگویی تغییرات الکتروکاردیوگرافی و پیش آگهی مسمومان با داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای مفید باشد.

مقدمه: استفاده از سیستم نمره بندی شدت بیماری می تواند راهنمایی برای پزشک جهت ارزیابی عینی عاقبت بیمار یا تخمین شانس بهبودی وی باشد. سیستم تعیین شدت بیماری مورد مطالعه، سیستم آپاچی دو می باشد. استفاده از این سیستم علاوه بر اولویت بندی کردن بیماران جهت دریافت امکانات مناسب مراقبتی، به پزشک معالج هم صراحت بیشتری جهت تشریح نتیجه نهایی بیماری برای اطرافیان وی می دهد. این مطالعه سعی دارد ارتباط بین نمره آپاچی دو را با میزان مرگ و میر در بیماران آی سی یو جراحی بیمارستان حضرت رسول اکرم پیدا کند.روش کار: در این مطالعه، جمعا 300 مورد پرونده مورد بررسی قرار گرفت و نمره بندی آپاچی دو محاسبه گردید. هیچ محدودیت سنی یا جنسی یا داشتن سابقه بیماری مانع از شرکت دادن پرونده ها در مطالعه فوق الذکر نگردید. مطالعه به صورت مقطعی و گذشته نگر انجام گرفت. زنده ماندن یا فوت شدن بیماران ثبت می گردید. از نرم افزار SPSS11.5 برای انجام مطالعات آماری استفاده گردید. پارامترهای بالینی به صورت میانگین ± انحراف معیار یا به صورت درصد محاسبه و گزارش گردیدند.یافته ها: در گروه زنده مانده متوسط نمره بندی آپاچی دو 75/11 با انحراف معیار 9/6 و در گروه فوت کرده 06/22 با انحراف معیار 9/7 بوده است که این اختلاف از لحاظ آماری معنادار بود. بنابراین افزایش نمره همان طور که از نتایج مشهود است در افزایش احتمال بروز مرگ و میر موثر بوده است. مرگ و میر در بیماران با نمره زیر 15، در این مطالعه 8% محاسبه گردید. مرگ و میر در بیماران با نمره بین 19 -16 در مطالعه ما 4/33% محاسبه گردید و در بیماران با نمره بین 30 -20 4/58% محاسبه گردید و در مورد بیماران با نمره بالاتر از 30، 100% بود.نتیجه گیری: سیستم نمره بندی آپاچی دو در پیش بینی میزان مرگ و میر در بیماران بستری در آی سی یوی مورد نظر موفق بوده است. با توجه به نتایج به دست آمده در مطالعات قبلی و تطابق آن با مطالعه انجام شده در مرکز پزشکی حضرت رسول اکرم مشخص گردید که در نمرات کمتر یا مساوی 15میزان مرگ و میر قابل مقایسه با محدوده استاندارد شاهد و عنوان شده در کتب بوده است، اما در نمره بندی بالای 16 میزان مرگ و میر به طور معناداری از حد استاندارد بالاتر بوده است که این تفاوت در بیماران با نمره بندی بین 19 -16 حدود 20% و در بیماران با نمره بندی بین 30-20 حدود 39% و در بیماران با نمره بالای 30 حدود 25% بیشتر از مقادیر استاندارد بوده است.

مقیاس هسته ارزشیابی خود (جاج، ارز، بونو و تورسن، 2003) با 12 ماده ارزشیابی های بنیادین افراد را در مورد خود می سنجد. این مقیاس در حد گسترده ای استفاده می شود و شواهد متعددی مبنی بر سودمندی آن در سنجش پیامدهای مختلف وجود دارد. پژوهش ها نشان می دهد که مقیاس هسته ارزشیابی های خود، رضایت شغلیو رضایت از زندگی (جاج، کلینگر و سایمون، 2010؛ جاج، 2009؛ بونو و جاج، 2003؛ چانگ، فریس، جانسون، روزن و تن، 2012؛ هایلمن و جوناس، 2010؛ هیرشی و هرمان، 2012؛ استامپ، ماک، هولشگر، جاج و مایر، 2010)، شادی و عاطفه مثبت (گاردنر و پیرس، 2010؛ ری، اکسترمرا و دورن، 2012؛ استامپ و دیگران، 2010)، ابعاد مثبت تصمیم گیری حرفه ای (دی فابیو، پالازسکی و بار آن، 2012؛ کامون دورو، کاننو و سیاورا، 2012) و سطوح پایین تنیدگی ادراک شده (برونبرگ، 2008؛ لوریا و تورجمن، 2009)، کنش وری بهینه سلامت (هیلبرت، بریهلر، هایسر و زنگر، 2014؛ تاوسیس، نیکولا، سرداریس و جاج، 2007) و سطوح بالای تعادل در زندگی (گریسلیش، پروسک و کورندل، 2012) را به طور معناداری پیش بینی می کند. این مقیاس نه تنها با حوزه های روان شناسی سازمانی بلکه با روان شناسی سلامت، روان شناسی بالینی و کیفیت زندگی نیز مرتبط است. می توان این مقیاس را به صورت گروهی یا فردی اجرا کرد و محدودیت زمانی برای پاسخ دادن به آن وجود ندارد. به دلیل اهمیت هسته ارزشیابی های خود، مقیاس هسته ارزشیابی خود در نمونه هایی از فرهنگ های متفاوت به زبان های مختلف مانند اسپانیایی (جاج، ون ویاننو دپاتر، 2004)، هلندی (جاج و دیگران، 2004)، ایتالیایی (دی فابیو و بوسانی، 2009)، کره ای (هالت و یانگ، 2008)، فارسی (قاراتپه، 2011؛ نعمت طاوسی و اکبرزاده حوری، 1392؛ نعمت طاوسی و محمدعلی شریفی، 1396)، یونانی (تاوسیس و دیگران، 2007)، ژاپنی (پیکولو، جاج، تاکاهاشی، واتانیب و لاک، 2005) و آلمانی (آلبرشت، پاولوس، دیلشرت، دیلر و وانس، 2013؛ استامپ و دیگران، 2009؛ استامپ و دیگران، 2010؛ هایلمن و جوناس، 2010) ترجمه و ویژگی های روان سنجی آن تایید شده است.